Auteur: remco

Als we ‘ja maar’ zeggen dan bedoelen we eigenlijk ‘nee omdat’. Het accent ligt op de twijfels en onmogelijkheden die volgen op de maar. Paulus gebruikt in zijn tweede brief aan de kerk in Korinthe ook het woordje ‘maar’, maar (is toevallig hoor, deze maar), gebruikt het woord in een hele positieve context! Ja, maar…..God!

Wij worden vervolgd, maar God laat ons niet in de steek. 2 Corinthiers 4:9 Het Boek

Maar God! Dat verandert de zin. Dat verandert het verhaal. Dat verandert alles! Paulus ontkent niet dat hij problemen heeft (en dat moeten wij ook niet doen). Maar Paulus laat hier zien hoe hij met de problemen omgaat. Hij focust zich niet op het probleem (de vervolging), maar op de God die hem niet in de steek laat!

En wij mogen hetzelfde doen. Niet focussen op tegenstand en problemen, maar focussen op de ‘maar God!’ Laat er een ‘maar’ in je verhaal komen. Niet een ‘maar’ van problemen en twijfel, maar een ‘maar’ van hoop en geloof!

Lees het hele gedeelte en zie dat Paulus vier keer een ‘maar’ in zijn verhaal zet:

Wij worden van alle kanten bestookt, maar zitten niet in het nauw. Wij krijgen veel moeilijkheden te verduren, maar worden niet wanhopig. Wij worden vervolgd, maar God laat ons niet in de steek. Wij worden neergeslagen, maar staan telkens weer op. 2 Corinthiers 4:8-9 Het boek

Laat je als christen dus niet ontmoedigen als er problemen op je pad komen. Focus niet op het eerste gedeelte van de zin, maar focus op wat komt na de ‘maar’.

‘Ik ben ontslagen, maar…..God zal voorzien in al mijn noden!’ Ik heb een sombere diagnose van de dokter gekregen, maar….. God is mijn geneesheer!’ Ik heb gefaald, maar….God is de God van genade waardoor ik op kan staan! Die persoon heeft mij pijn gedaan, maar…. God geeft me de kracht om te vergeven!

Hebreeën 11:13 Zij allen zijn in geloof gestorven; wat hun beloofd was zagen ze geen werkelijkheid worden, ze hebben slechts een glimp ervan begroet, en ze zeiden van zichzelf dat zij op aarde leefden als vreemdelingen en gasten. 14 Door zo te spreken lieten ze blijken op doorreis te zijn naar een vaderland.

Doorreis
God spreekt hier over mensen die een belofte van God hadden gekregen, maar die niet werkelijkheid zagen worden. Zo heeft God ook beloften voor jouw leven; een droom, een plan! Maar vaak is het zo dat we deze droom, dit plan, niet meteen werkelijkheid zien worden. Zoals hier mooi staat beschreven, zijn we op doorreis! Elke droom kent een weg er naar toe.
Neem bijvoorbeeld een zwangerschap. Je droomt van je kindje, je weet dat het gaat komen, maar of je het nou leuk vind of niet, je zult er negen maanden op moeten wachten. God zei tegen Noach, bouw een boot! Hij droomde over een grote ark, maar er waren vele jaren voor nodig om de boot te bouwen.
In dit gedeelte wordt gesproken over mensen die hun droom niet werkelijkheid zagen worden, maar wel een glimp van hun droom konden opvangen! Soms zie je jouw grote droom nog niet helemaal, maar kun je wel een glimp er van zien. Bij het zien van de glimp, kun je op twee manieren reageren; je kunt gefrustreerd zijn dat je nog maar een glimp van je droom ziet, of je kunt genieten van de glimp en met verwachting uitzien naar hetgeen gaat komen. Soms kunnen we gefrustreerd zijn en vergeten we te genieten van de glimp. We vergeten te genieten van waar we zijn, in welk seizoen we ons bevinden.

Seizoenen
Als het herfst is, dan balen we dat de zomer voorbij is. Wordt het winter, dan verlangen we naar de lente en als het lente is dan kunnen we niet wachten tot de zomer aanbreekt. Zo kunnen we altijd bezig zijn met het volgende seizoen, waardoor we vergeten te genieten van het seizoen waar we in zitten! Als je op school zit, wil je geld verdienen. Als je geld verdient, denk je met weemoed terug aan je studententijd! Als je single, bent wil je getrouwd zijn. Als je getrouwd bent, denk je nog wel eens hoe makkelijk het was als je alleen was. Als je getrouwd bent, wil je kinderen. Als je kinderen hebt, wil je dat ze uit huis gaan (niet vaak hoor :-), als ze uit huis zijn mis je de tijd dat ze thuis woonden etc etc.

Geniet!
Kortom, je bent op doorreis. Onderweg! Dan kun je net zo goed van de reis genieten! Wees niet alleen maar bezig met die eindbestemming, maar kijk ook eens hoe mooi de omgeving is! Elk seizoen van je leven gebruikt God voor zijn doel. In de winter lijkt er niet veel te gebeuren, maar onder de grond is het zaad zich klaar aan het maken om te ontspruiten. Geniet dus van elk seizoen in je leven, en vergeet niet te genieten van de glimp die je nu al opvangt van Gods droom voor jouw leven.

Geniet vandaag van de glimp!

1n 2001 werd ik getroffen door een ongeneselijke spierziekte. Drie jaar laten werd ik genezen verklaard door de neuroloog. Bekijk hier het verhaal.

For English, you can watch this video with subtitles

Zolang Mozes zijn arm opgeheven hield, was Israël de sterkste partij, maar liet hij zijn arm zakken, dan was Amalek de sterkste. Toen Mozes’ armen zwaar werden, legden Aäron en Chur een steen bij hem neer, zodat hij daarop kon gaan zitten. Zelf gingen ze aan weerszijden van hem staan, om zijn armen te ondersteunen. Daardoor konden zijn armen opgeheven blijven totdat de zon onderging. Zo versloeg Jozua het leger van Amalek tot de laatste man. Exodus 17:11-13

Het volk van Israël werd hier aangevallen door de Amelekieten. In plaats van dat Mozes mee gaat vechten, gaat hij op een heuvel staan en houdt hij zijn armen omhoog met in één hand de staf van God. Je handen omhoog heffen is nou niet bepaald een gevechtshouding. Het is eerder een teken van je gewonnen geven. Toch koppelt God deze houding van overgave aan de overwinning van het volk van Israël. Hoe moet Mozes zich gevoeld hebben? Ik denk dat als ik Mozes was geweest ik wellicht liever mee gevochten had. Dan had ik tenminste het gevoel dat ik enige invloed kon uitoefenen op de overwinning, enige controle zou hebben over het eindresultaat. Laten we eerlijk zijn, iedereen van ons heeft de neiging om alles onder controle te willen hebben. Zodra we het gevoel van controle verliezen, kunnen we bang en bezorgd worden.

Mozes kon hier niets in zijn eigen kracht doen. Het enige wat hij kon doen was zijn handen omhoog heffen en God vertrouwen dat Hij voor Israël zou strijden als hij zijn handen maar omhoog hield.

Wij mogen op dezelfde manier door het leven gaan. Nee, ik vraag je niet om bij alles wat je doet je handen omhoog te houden, maar geestelijk gezien is een houding van overgave de beste manier om door het leven te gaan. Overgave aan God, hem vertrouwen dat Hij de overwinning voor je behaald heeft en alles onder controle heeft. Jezus stierf aan het kruis met zijn armen wijd gespreid om voor jou de overwinning te behalen. Wij hoeven niet meer te vechten voor de overwinning, die heeft Jezus al behaald. Nee, wij mogen bij het kruis staan en onze handen omhoog heffen en wijd uitspreiden, zoals Jezus dat voor ons deed.

Moe

En soms vergeten we dat.

Als situaties moeilijk worden, kunnen we makkelijk onze handen laten zakken en alles zelf weer gaan proberen te controleren en te bewerken.

Soms worden onze armen moe, net zoals die van Mozes moe werden. Moe om iedere keer weer op God te vertrouwen en het van Hem te verwachten. We laten dan onze handen zakken en verwachten het dan weer van onze prestaties door ermee te gaan werken in eigen kracht, in plaats van vol overgave je armen omhoog te houden en God te laten werken.

Wat geweldig dat mensen om je heen heeft gegeven, die jou armen kunnen opheffen. Bij Mozes waren het Aaron en Chur. Ik geloof dat dit de kracht de kerk is, de kracht van samen komen. Als je geestelijk moe bent, blijf dan niet thuis, maar kom juist dan samen met andere Christenen die geestelijk gezien je armen kunnen pakken en je weer op het volbrachte werk van Jezus aan het kruis kunnen wijzen, zodat de kracht van geloof weer door je armen stroomt en je het weer volledig van Jezus gaat verwachten.

Ebed-Melech nam dertig mannen mee naar de put. Eerst ging hij naar de kelders van het paleis om oude lappen te halen. Die liet hij met touwen naar beneden zakken in de put. En hij zei tegen Jeremia: ‘Doe die lappen onder je armen, en doe dan de touwen eromheen.’ Toen Jeremia dat gedaan had, trokken ze hem omhoog. Zo werd Jeremia uit de put gehaald. Jeremia 38:11-13

Denzel Washington                                                                                                                                                                                                      ‘Man on fire’ is een van mijn favoriete films. De hoofdrol wordt gespeeld door Denzel Washington die een klein meisje redt uit de handen van meedogenloze criminelen. Maar wist je dat de bijbel ook een Denzel Washington kent, een ‘black man hero!’ In vers 7 kun je lezen dat hij uit Ethiopië kwam. Hij heet Ebed-Melech.

Ebed Melech speelt een rol in het verhaal van Jeremia in de put. Jeremia heeft al heel wat ellende meegemaakt, maar dat hij in een put gegooid wordt, is toch wel letterlijk en figuurlijk een dieptepunt in zijn bediening. Hij word in opdracht van koning Zedekia van Juda in een diepe put gegooid, waar hij wegzakt in de modder, met als doel om hem daar te laten sterven.

In de put                                                                                                                                                                                                                        Daar zit je dan! Je hebt Gods woord gesproken, ze hebben je weer voor leugenaar uitgemaakt en beschuldigen je van landverraad. En nu zit je daar alleen in een put, in de modder, aan je lot overgelaten. ‘Zal ik hier een eenzame dood sterven in en put?’
En dan opeens hoor je mannenstemmen en zie je een touw naar beneden komen. Jeremia ziet een donkere man naar beneden kijken en hij hoort de naam Ebed Melech roepen. Deze man uit Ethiopië had lef! De koning heeft Jeremia net in de put laten gooien en zodra Ebed ervan hoort gaat hij naar de koning en noemt het een zware misdaad om Jeremia daar van de honger te laten omkomen. Je zou denken dat de koning degene die het opneemt voor Jeremia ook in de put laat gooien, maar het tegendeel is waar. Door de moed van deze Ebed Melech, deze black man hero, besluit de koning om zijn besluit terug te draaien. Vervolgens geeft hij Ebed Melech de opdracht om Jeremia uit de put te halen.

Moed
Ebed Melech riskeert zijn leven om een man van God te redden. Wat een moed! Je vraagt je af of zo iemand geen angst heeft gekend. Toch zien we hier weer dat moed niet de afwezigheid is van angst, maar ondanks je angsten besluiten om te doen wat juist is. We lezen namelijk een hoofdstuk verder in Jeremia 39 dat Ebed Melech wel degelijk ook angst kent, als God door Jeremia het volgende tot hem zegt:

 ‘Maar ik zal jou redden. Jij zult niet gegrepen worden door de Babyloniërs, voor wie je zo bang bent. Ik zal jou laten ontsnappen. Jij zult niet gedood worden. Jij zult gered worden, omdat je op mij vertrouwd hebt. Dat is mijn boodschap.’ Jeremia 39:17-18

God spreekt hier tot Ebed en weet dat hij bang is, bang voor de Babyloniërs die het land inmiddels hadden ingenomen. God geeft een belofte van redding en laat weten dat Hij gezien heeft dat Ebed op Hem heeft vertrouwd. En dat is de sleutel tot het doen van moedige dingen. Vertrouwen op de Heer en geloven dat Hij je zal redden!

“I learned that courage was not the absence of fear, but the triumph over it. The brave man is not he who does not feel afraid, but he who conquers that fear.” Nelson Mandela (another black man hero)

En met God aan onze kant kunnen we elke angst overwinnen en net zoals Ebed sterk en moedig zijn!

 Er zijn een paar dingen die niemand verdraagt, omdat ze de omgekeerde wereld zijn: een slaaf die koning wordt, Spreuken 20:21-22a

Jezus werd als slaaf gekruisigd, stond op als koning. Wij waren slaven van de zonde, maar heersen nu over de zonde en de vijand als koningen!

een dwaas die genoeg te eten heeft, vers 22b

Wij waren dwaas en gingen onze eigen weg; wij wilden als God zijn! Maar in Christus is zijn genade ons genoeg en is de Heer onze herder en ontbreekt ons niets! Wij hebben in Christus deel aan de zegening van Abraham!

een slechte vrouw die trouwt met een goede man, vers 23

Wij zijn de bruid die overspel pleegde, maar God de goede bruidegom blijft ons trouw en komt ons halen!

en een slavin die belangrijker wordt dan haar meesteres. vers 24

We gaven de duivel onze autoriteit en werden zijn slaven, Jezus gaf ons de autoriteit terug en nu heersen we over hem!

Wat God deed voor ons was de omgekeerde wereld. Zijn geboorte was de omgekeerde wereld. Immanuel, God met ons, terwijl wij tegen hem waren! Zijn dood was de omgekeerde wereld; Hij stierf onschuldig voor ons die schuldig waren. Dat God ons vergaf en zelf de straf droeg is de omgekeerde wereld. Een van de meest krachtige uitingen van Gods koninkrijk van liefde is als wij vergeven! Bekijk dit filmpje over Gary Ridgway;  veroordeelt is voor de moord op 48 vrouwen! En dan komt hij oog in oog te staan met familie van zijn slachtoffers.

2 kor 4:9b Wij worden neergeslagen, maar staan telkens weer op. Het Boek

Net zoals velen van jullie, heb ik afgelopen zomer ook de olympische spelen gekeken. Maar wat me nog het meest bij is gebleven, is wat er gebeurde tijdens halve finale 5000 meter hardlopen bij de vrouwen. Tijdens de race viel atlete Nikki Hamblin en door haar val viel atlete Abby D’Agostino ook. D’Agostino kon veder lopen en voor de overwinning blijven gaan, maar in plaats daarvan draaide ze zich om en hielp ze Nikki Hamblin overeind. Nikki kon het niet geloven dat Abbey, die zelf ook was gevallen, haar overeind hielp. En Nikki hoorde Abby zeggen: “Sta op. Dit zijn de Olympische Spelen, we moeten finishen.” En dat deden ze! Allebei liepen hun race uit. De jury oordeelde later dat ze ondanks hun laatste en één na laatste plaats, ze toch mochten deelnemen aan de finale, uit sportiviteit.

Later legt Abby uit waarom ze na 4 jaar hard werken om goud te halen, de overwinning opofferde om Nikki overeind te helpen: “Alhoewel mijn acties uit mijn instinct voorkwamen is de enige manier waarop ik het kan duiden dat God mijn hart heeft voorbereid om zo te reageren. Het is alsof Hij mij hier in Rio duidelijk wil maken dat ‘Rio’ voor mij over meer gaat dan het lopen van een race. En toen ik Nikki overeind hielp, werd dat bevestigd.”

Ik vraag me af of NIkki Hamblin gefinisht was als ze niet overeind geholpen en aangemoedigd was door D’Agostino.

Paulus zegt dat hij neergeslagen werd, maar telkens weer op stond. Ik geloof dat God ons aan elkaar heeft gegeven om degene die terneergeslagen zijn, moed in te spreken en overeind te helpen in Jezus’ naam. In handelingen lezen we over een moment waarin Paulus letterlijk door stenen tegen de grond was geslagen. Hij was er zo erg aan toe dat iedereen dacht dat hij dood was.

Na verloop van tijd kwamen er echter Joden uit Antiochië en Ikonium die de mensen ompraatten. Ze stenigden Paulus en sleepten hem vervolgens de stad uit, in de veronderstelling dat hij dood was.

Maar toen de leerlingen om hem heen waren gaan staan, kwam hij overeind en ging de stad weer in. Handelingen 14:19-20

Wanneer kwam Paulus overeind? Op het moment dat de leerlingen om hem heen waren gaan staan! God wilt dat we samenkomen als kerk om elkaar op te bouwen en te bemoedigen. Als je terneergeslagen bent, moet je niet jezelf gaan isoleren, maar je juist laten omringen met andere christenen. God wilt de kerk gebruiken om jou kracht te geven om op te staan. Maar dat niet alleen! Hij wilt je kracht geven om op te staan en de wedloop uit te lopen en te finishen. Er staat dat Paulus opstond en de stad weer in ging.

Als ik Paulus was geweest dan was ik naar een andere stad gegaan, maar was ik absoluut niet terug gegaan naar de stad waar ze met net bijna vermoord hadden.

Maar Paulus, omringd door zijn leerlingen, had de moed en de kracht ontvangen om zijn race verder te lopen en te finishen! En dat wilt God doen iedere keer als we samen komen! Dat je weer op kan staan in de kracht van de Heilige Geest om datgene te blijven doen waar God je voor geroepen heeft!

Zeg tegen je zelf vandaag! “Get up. We have to finish this.”

Er is een verschil tussen hoe mensen kijken naar situaties en hoe God kijkt. God wil dat we in elke situatie met zijn ogen naar dingen kijken. En als we met zijn ogen naar ons leven, naar problemen en mensen kijken, dan is niets wat het lijkt! Door een periode te nemen van bidden en vasten zul je merken dat je dingen veel meer gaat zien vanuit God’s perspectief.

Soms kunnen er dingen in ons leven gebeuren die we niet begrijpen. Tegenslagen, verlies, problemen kunnen maken dat je niet meer ziet wat God aan het doen is in je leven. Het lijkt of Hij je vergeten is en je ziet Gods hand niet meer, je ziet alleen nog maar de problemen.

Dank God voor vlooien

Laat het verhaal van Corrie en Betsie ten Boom je inspireren. Toen zij aankwamen in het concentratiekamp Ravensbrück, werden ze in een barak gezet met meer vrouwen dan waar het voor gebouwd was. Overvol dus. Daarnaast bleek het barak ook vlooien te hebben. Betsie vertelde Corrie dat ze God moesten danken naar aanleiding van 1 Thessalonicenzen 5:18 ‘dank God onder alle omstandigheden, want dat is wat hij van u, die één bent met Christus Jezus, verlangt.’

Corrie sputterde in eerste instantie tegen: ‘waar moeten we God voor danken! Er is helemaal niets waar ik nu dankbaar voor ben!’ ‘Jawel’, zei Betsie. ‘We zijn bij elkaar. We kunnen God danken dat we samen zijn. En we kunnen God danken voor al deze vrouwen in de barak. Doordat er meer vrouwen in deze barak zitten dan waar die voor gebouwd is, kunnen wij meer vrouwen vertellen van de liefde van Jezus. En we kunnen God danken voor de vlooien’, zei Betsie. ‘De bijbel zegt onder alle omstandigheden, dus ook voor deze situatie kunnen we God danken’. ‘Nee’, protesteerde Corrie, ‘ik ga God niet danken voor de vlooien!’ Maar Corrie besefte uiteindelijk ook dat met alle omstandigheden, ook alle omstandigheden bedoeld word, dus ook deze situatie met vlooien.

‘Heer, dank U dat we samen zijn, dank u voor deze vrouwen die we nu allemaal over U kunnen vertellen, en dank U voor deze vlooien!’

Later hoorde iemand Duitse bewakers met elkaar praten over hun barak. De bewakers bleken hun barak niet te betreden vanwege de vlooien. Als gevolg daarvan konden Corrie en Betsie ongestoord Bijbelstudies geven en konden ze vele vrouwen bij Jezus brengen!

Zie je problemen of zie je kansen

Wat kunnen we hiervan leren? Wij zien problemen, God ziet kansen. De vlooien leken een probleem, maar bleken juist een kans te zijn om vele vrouwen bij Jezus te brengen. Door God te danken onder alle omstandigheden kies je er voor om God te vertrouwen ook al begrijp je sommige dingen niet. Je verklaart er eigenlijk mee dat jij maar beperkt kan zien, maar dat God weet wat Hij doet want Hij kijkt met andere ogen naar jouw situatie.

Jij ziet de onderkant, God de bovenkant

Nadat Corrie door een wonder werd vrijgelaten en de wereld rond ging om over de liefde van Jezus te vertellen, illustreerde ze dit heel mooi aan de hand van een boorduurwerk. Je kunt er op twee manieren naar kijken; naar de onderkant of naar de bovenkant. We mensen zien de onderkant, een wir war van draden waar je geen patroon in kunt ontdekken. Maar God ziet de bovenkant, en in de chaos van jou leven, is hij iets moois aan het maken. Hij beloofd alles wat wij meemaken ten goede te keren omdat Hij van ons houdt! Corrie schreef het volgende gedicht:

‘Mijn leven is een weefsel
tussen mijn God en mij.
Niet ik kies uit de kleuren;
heel doelbewust werkt Hij.
Soms weeft Hij er verdriet in
en ik, door onverstand,
vergeet; Hij ziet de boven-
en ik de onderkant

God kent geen problemen alleen plannen. Corrie ten boom

Komende zondag (19 juni 2016) is er weer een ‘hart voor het huis’ zondag in ParkCity Church. Maar deze keer gaat het offer niet naar een speciaal doel m.b.t. onze kerk, maar m.b.t. een nog te bouwen weeshuis in Calcutta. Al jaren ondersteunen wij de projecten van House of Revival Ministries (HOR) en na veel tijd en gebed hebben we nu eindelijk een stuk grond weten te bemachtigen. Met het offer van komende zondag willen we de eerste 10.000 euro ophalen die nodig zijn voor de eerste verdieping van het weeshuis.

Waarom dit zo hard nodig is lees je uit een fragment van mijn reisverslag van vijf jaar geleden toen ik een bezoek bracht aan HOR.

“De reis ging weer snel voort naar het volgende project, namelijk het project waar het allemaal mee begon, namelijk de straatkinderen. HOR is daar begonnen, toen Diganta op die plek Gods bewogenheid voelde voor de mensen in de krottenwijken en de straatkinderen. Ze mogen een pand gratis gebruiken van een politieke partij. Dit pand ligt direct naast een kleine krottenwijk. De partij stelt het beschikbaar, omdat ze door de liefdadigheid een goede naam krijgen. Toen ik binnen kwam merkte ik meteen het verschil. Deze kinderen waren ruiger en zagen er onverzorgd uit. Ze werden er allemaal gewassen en sommigen kregen schone kleren. De meeste van hen zijn wezen. Daarna kwam dokter John om ze allemaal medisch te controleren. Er was een jongen die had een grote wond op zijn buik die er smerig en geïnfecteerd uit zag. Hij vertelde dat een taxi tegen hem aan was gereden toen hij langs de weg plastic aan het verzamelen was. Daarna kregen ze rijst met een aardappel en kip en opnieuw mocht ik het uitdelen. Wat heel mooi om te zien was, dat deze kinderen liedjes van Jezus zongen en daar zichtbaar van straalden. God geeft ons de opdracht om om te zien naar de wezen. Mooi om te zien dat ParkCity Church dit samen met HOR mag doen.
Vervolgens breekt dan het trieste moment aan. Kinderen worden de straat opgestuurd. Met pijn in mijn hart zie ik ze tussen het drukke verkeer door de straat op gaan. ’s Avonds mogen ze nog een paar uur komen, maar that’s it. Daarom is het zo belangrijk dat er een weeshuis komt in Calcutta, zodat deze kwetsbare kinderen niet meer ’s nachts in die gevaarlijke straten hoeven te slapen. Als je kinderen hebt, probeer je eens je eigen kinderen in te denken. Alleen zwervend over straat zonder ouders”. 

Bekijk ook een kort video verslag van mijn bezoek aan House of Revival Ministries. Wil je ook financieel bijdragen, klik hier en doneer onder vermelding van ‘Weeshuis India’.

Remco de Zwart op bezoek bij House of Revival in India from ParkCity Church on Vimeo.

‘Je zult het wel zwaar hebben?’

Afgelopen week was ons rolluik kapot gegaan en moest ik iemand laten komen om het te maken. Ik vertelde hem dat ik het knap vond hoe hij het rolluik zo snel gerepareerd had en dat zulke technische reparaties niet echt mijn ding zijn. Toen kwam de vraag: ‘en wat doe jij dan in het dagelijks leven?’ ‘Ik ben voorganger van een kerk’, antwoordde ik. En toen was het even stil en kreeg ik de gebruikelijke blik die zegt: ‘neemt hij me nou in de maling of niet?’ Ik was hem voor door te vertellen dat onze kerk niet de kerk is die hij waarschijnlijk in zijn gedachte had. Maar hij had zijn conclusie al getrokken en met medelijden keek hij me aan en zei: ‘je zult het wel zwaar hebben?’ Hij doelde natuurlijk de de kerken die leeglopen en het aantal kerken dat in rap tempo gesloten word. Maar ik kon hem gelukkig zeggen dat het wel mee viel.

Natuurlijk is is soms zwaar om voorganger te zijn, maar ik mag leiding geven aan een kerk (ParkCity Church in Heerlen) waar wekelijkse nieuwe mensen op af komen en tot geloof komen, waar we op zoek zijn naar een grotere zaal ipv een kleinere, en waar steeds meer jongeren bij komen die enthousiast zijn over Jezus en de kerk.  Een veel van deze jongeren hebben ouders die niet geloven en niet mee gaan naar de kerk. Het lijkt wel de omgekeerde wereld.

‘Ik kan nog steeds niet geloven dat de ouderen op onze muziek danste!’

Toen ik zes jaar geleden voorganger werd in het vergrijsde Parkstad, wist ik dat ik me op de jongeren moest richten wilde we een kerk zijn die toekomst heeft. Dat betekende verandering! Met als gevolg dat de stijl van de dienst, de stijl van de muziek, de manier van communiceren etc. veranderde. Niet iedereen vond dat makkelijk, maar we zien nu het resultaat. Afgelopen zondag deden een 18 jarige jongen en 20 jarig meisje de preek, zongen twee jonge meiden een zelf gecomponeerd worship liedje, en stond er een band op het podium met een gemiddelde leeftijd van 18 jaar. Dat is de kerk die ik zes jaar geleden al zag en ik zag die visie werkelijkheid worden. Ik daagde de hele kerk uit om te dansen op de muziek van de jonge generatie, met als gevolg dat jong en oud samen danste voor Jezus. Iemand van de jeugdband zei later: ‘ik kan nog steeds niet geloven dat de ouderen op onze muziek danste!’

Bekijk hier het filmpje: