Auteur: remco

Exodus 14: 4 Ik zal ervoor zorgen dat hij onverzettelijk blijft, zodat hij jullie achtervolgt, en dan zal ik mijn majesteit tonen door de farao en zijn hele leger ten val te brengen.

Het volk van Israël was na 10 plagen eindelijk vrijgelaten door de Farao en ze waren op weg naar het beloofde land. De Heer zorgde ervoor dat de farao onverzettelijk bleef en de achtervolging in zette. Het volk van Israël stond met hun rug tegen de muur. Aan de ene kant de zee, aan de andere kant het leger van de farao. Het volk begon te mopperen op Mozes en werd doodsbang.
Laten we eerlijk zijn! Ook wij houden niet van situaties dat we met onze rug tegen de muur staan. Dat we even geen uitweg zien. Maar we houden wel van wonderen en bovennatuurlijke doorbraken van God! Toch?

Als we wonderen van God willen zien in ons leven, zullen we ook moeten accepteren dat we in situaties zullen komen dat we met onze rug tegen de muur zullen staan, geen uitweg zien en alleen nog maar naar boven kunnen kijken en een wonder van God kunnen verwachten.

God zei tegen Mozes, dat ze eerst achtervolgt zouden worden, en dan zal Hij zijn majesteit tonen. In die volgorde! We willen wel de zee zien splitsen, maar willen we ook achtervolgt worden? We willen allemaal Gods majesteit zien, maar willen we God ook toestaan om ons in situaties te brengen dat we compleet afhankelijk van Hem zijn. Dat al onze menselijke oplossingen ontoereikend zijn, en we het alleen nog maar van Hem kunnen verwachten?
Ik wil dat, jij ook? Want…..

Hoe hopelozer onze situatie, hoe groter het wonder!

Neem een moment om te bidden voor mensen die met hun rug tegen de muur staan, in je familie, vriendenkring of in de gemeente! Bid dat God een wonder zal doen in hun leven en dank Hem dat Hij bij machte is oneindig veel meer te doen dan wij bidden of beseffen!

Alleen dankzij zijn genade ben ik wat ik ben. En zijn genade is bij mij niet zonder uitwerking gebleven. Integendeel, ik heb harder gezwoegd dan alle andere apostelen, niet op eigen kracht maar dankzij Gods genade. 1 Corinthiërs 15:10

Genade is krijgen wat je niet verdiend, zonder er iets voor te doen. Door het geloof in Jezus zijn we gerechtvaardigd en ontvangen we zijn genade, niet door onze werken. We zijn gered door wat Jezus heeft gedaan aan het kruis, niet door wat wij hebben gedaan of doen.
Maakt de genade dan dat we niet meer werken, dat we niets doen? Nee, dit vers laat het tegendeel zien. De genade, die Paulus niet verdient had door zijn daden en werken (hij vervolgde de kerk), was bij hem niet zonder uitwerking gebleven. Paulus zegt dat hij harder gezwoegd heeft dan alle andere apostelen.

Jakobus zegt dat geloof zonder werken dood is. En dat is ook zo!

Het begint bij geloof en het ontvangen van zijn genade, en vervolgens vloeien goede werken daar uit voort. Als je beseft hoe groot Gods genade is en hoe groot de prijs is geweest die Jezus heeft betaald, dan kan het niet anders dat je meer en meer voor Jezus wilt gaan doen. Niet om zijn liefde en zijn gunst te verdienen, maar juist om vanuit een openbaring van die onvoorwaardelijke liefde en zijn onverdiende gunst een verlangen te krijgen om helemaal voor Hem te leven.
En dan zegt Paulus iets heel belangrijks. Niet op eigen kracht, maar dankzij Gods genade.
Paulus had iets ontdekt. Door volledig te vertrouwen op Gods genade, je vertrouwen op Jezus te stellen en het niet van jezelf te verwachten, ga je werken voor God vanuit zijn kracht. Niet dankzij jou inspanning, maar dankzij Gods genade.
Dank God voor zijn genade! Vraag hem je te doorstromen met zijn kracht. Weet dat het niet van jou inspanning afhangt. Rust in Jezus en ervaar dat Hij je nieuwe kracht geeft om vol te houden.

1 Samuel 23:1 Het was David ter ore gekomen dat de Filistijnen een aanval de den op Keïla en het graan van de dorsvloeren wegroofden. 2 David raadpleegde de HEER en vroeg: ‘Zal ik de strijd met deze Filistijnen aanbinden?’ De HEER antwoordde: ‘Ja, bind de strijd aan met de Filistijnen; je zult Keïla bevrijden.’ 3 Maar Davids mannen zeiden: ‘We zitten hier in Juda al zo in angst, wat moet het dan niet worden wanneer we naar Keïla gaan, de Filistijnse gelederen tegemoet?’ 4 Daarom raadpleegde David nogmaals de HEER, en de HEER antwoordde: ‘Komaan, ruk op naar Keïla; ik lever de Filistijnen aan je uit.’ 5 Toen ging David met zijn manschappen naar Keïla en leverde slag met de Filistijnen.

God spreekt hier tpt David: “Bind de strijd aan met de filistijnen, je zult Keila bevrijden.” God spreekt heel duidelijk, maar toch doet David niet meteen wat God van hem vraagt. Waarom? Behalve God, spreken zijn mannen ook tot hem. Dat waren echt geen watjes die niet durfden. Nee, de helden van David waren echt commando’s. Ruige jongens. Dit moet toch indruk op David gemaakt hebben waardoor hij ging twijfelen en aarzelen.
Dit gebeurde met David, maar dit is voor ons ook realiteit. Op zondag hoor je een goede preek, maar zodra het maandag is hoor je weer andere stemmen om je heen die je zeggen dat je niet moet doen wat God zegt. Je krijgt een openbaring van God in je stille tijd, maar door een vervelende gebeurtenis wordt dit geroofd uit je hart. Waarom? De duivel is er altijd op uit je passief te maken, en te luisteren naar andere stemmen in plaats van naar de stem van Jezus. Vanuit deze twijfel vraagt David God opnieuw of hij tegen de Filistijnen moest uittrekken. En wat is God’s antwoord: Komaan! Come on! Ik had toch al gezegd dat je moest aanvallen? Waarom ben je gaan twijfelen? Ruk op naar de Keila. Ik lever de filistijnen aan je uit!

God zegt: Come on and do it!

Het is alsof God zegt, waarom moet ik het nog een keer zeggen. Ik heb het je toch al een keer gezegd. Nu moet je het gewoon gaan doen!! Als God spreekt, dan wil hij dat je niet alleen hoort wat hij zegt, maar ook dat je het in de praktijk brengt.

Heden, als u Zijn stem hoort, verhard dan uw hart niet.
Hebreeën 3:15

Als God NU spreekt, wacht niet maar DOE het!

Deuternonium 5:5 Ik stond toen tussen hem en u in om zijn woorden aan u door te geven, want u was bang voor het vuur en durfde de berg niet op.

1 Timotheus 2:5 Want er is één God en ook één middelaar tussen God en mensen, de mens Christus Jezus, 6 die Zich gegeven heeft tot een losprijs voor allen

Wat hebben Mozes en Jezus gemeen?
Beiden fungeerden als middelaar tussen de mens en God. Mozes stond tussen het volk van Israel en God in. God sprak tot Mozes en hij gaf Gods woorden door aan het volk. Waarom? Er staat dat het volk bang was voor het vuur en de berg niet op durfde.
Verder op lezen we in vers 24: 

Zie, de HERE, onze God, heeft ons zijn heerlijkheid en zijn grootheid getoond, en zijn stem hebben wij gehoord uit het midden van het vuur; op deze dag hebben wij gezien, dat God spreekt met een mens, en dat deze toch in leven blijft.  Maar nu, waarom zouden wij sterven? Want dit grote vuur zal ons verteren; als wij nog langer de stem van de HERE, onze God, horen, zullen wij sterven.

Wat hier opvalt, is dat het volk  aangeeft dat ze gezien hebben dat ze God kunnen horen spreken en blijven leven! Je zou dan toch denken, nou, God kan dus ook met ons spreken en niet alleen tot Mozes. Maar het volk trekt een andere conclusie. Als we nog langer de stem van de Here onze God horen zullen we sterven. En vanaf dat moment wordt Mozes de middelaar tussen het volk en God. Iedere keer zou Mozes tussen beiden treden.

Mozes is een profetisch beeld van wat Jezus zou doen.
Mozes was de middelaar van het oude verbond, Jezus de middelaar van het nieuw en beter verbond. Maar er in een verschil. Mozes moest keer op keer als middelaar optreden, en het volk bleef bang voor God. Jezus heeft één keer als middelaar opgetreden; namelijk door zijn leven te geven aan het kruis. Hierdoor hoeven wij nooit meer bang te zijn. Mogen we weten dat God met ons wil spreken! Mogen we weten dat we de berg op mogen gaan om dichtbij God te komen.

Hebreeen 8:6 Nu echter heeft Hij een zoveel verhevener dienst verkregen, als Hij de middelaar is van een beter verbond, waarvan de rechtskracht op betere beloften berust.

Lukas 15: 31 Zijn vader zei tegen hem: “Mijn jongen, jij bent altijd bij me, en alles wat van mij is, is van jou.”

Deze uitspraak komt van de vader in het verhaal van de verloren zoon. Hij spreekt hier tegen zijn oudste zoon die het niet eerlijk vind dat zijn broertje, die er een potje van gemaakt heeft, een feest krijgt en hij niet! Deze oudste zoon had moeite met de genade van zijn vader voor zijn jongste zoon! Hij vond het niet eerlijk en liet dat duidelijk merken ook! En dan zegt de vader iets heel moois; “Mijn jongen, jij bent altijd bij me, en alles wat van mij is, is van jou.” 

Waarom vergelijk je je met je broertje? Waarom ben je zo ontevreden? Je bent toch altijd bij me?  Alles wat van mij is van toch van jou? Mijn genade is er ook voor jou! Mijn genade voor jou is genoeg!

De oudste zoon kon geen genade aan zijn broertje geven omdat hij zelf de genade van de vader nog niet begrepen had. Hij was er van overtuigd dat je de liefde van de vader moest verdienen door goed je best te doen. Hij had altijd goed zijn best gedaan en verdiende een feest en een gemest gebraden kalf! Zijn broertje had de erfenis van zijn vader verpatst aan een zondig en losbandig leven! Hij verdiende geen feest; hij verdiende straf!

De oudste zoon protesteert tegen de genade van de vader voor zijn broertje vanwege zijn goede prestaties! De jongste zoon protesteerde ook tegen de genade van de vader vanwege zijn slechte prestaties! “ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden.” Lukas 15: 21b

Protesteren en presteren

Ze protesteerde alle twee! De één zei: “ik verdien het!” De ander zei: “ik verdien het niet!” Maar de vader kijkt niet naar jouw prestaties en is helemaal niet bezig met de vraag of je het verdient of niet! Nee, hij kijkt naar de prestatie van Jezus aan het kruis en geeft zijn genade omdat Jezus jou plaats nam.

En toch hebben we allemaal de behoefte om te presteren in het leven en iets te bereiken. Maar als we ons vergelijken met anderen zoals de oudste zoon zich vergeleek met zijn broertje, zal het nooit genoeg zijn! Jezus zegt:”mijn genade is jou genoeg!” Daar kun je zonder bij na te denken heel makkelijk amen op zeggen! Maar is zijn genade ook werkelijk genoeg voor jou? Stel je voor dat vanaf nu alles hetzelfde zou blijven in je leven of zelfs achteruit zou gaan!” Kun je daar genoegen mee nemen? Is het genoeg dat de vader tegen jou zegt: ‘Mijn jongen, mijn dochter, jij bent altijd bij me, en alles wat van mij is, is van jou! Ben ik meer dan genoeg voor jou?”

Stop met protesteren tegen zijn genade en stop met presteren voor zijn genade! Zeg het vandaag maar tegen Jezus! Heer, Uw genade is mijn genoeg, want U bent altijd bij me en alles wat van U is is van mij!

Hij zei tegen hen: ‘Ga nu mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en een tijdje uit te rusten.’ Want het was een voortdurend komen en gaan van mensen, zodat ze zelfs niet de kans kregen om te eten. Markus 6:31

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar als ik te lang niet gegeten heb, word ik chagrijnig. Dan gaat mijn maag knorren, word ik licht in mijn hoofd en licht geïrriteerd. In dit gedeelte word beschreven, dat het een voortdurend komen en gaan van mensen was, zodat Jezus en de discipelen zelfs niet de kans kregen om te eten. Zo druk had Jezus het dus, dat hij zelfs niet aan eten toe kwam. Jezus weet dat ons lichaam rust en voedsel nodig heeft en daarom zegt hij tegen de discipelen dat ze naar een eenzame plaats moeten gaan om uit te rusten. Ze stappen in de boot en varen naar een ‘geheime’ plek waar ze even alleen zijn.
Maar hun vertrek word opgemerkt en uit alle steden haasten de mensen zich over land naar die plaats en komen er nog eerder aan dan Jezus en de apostelen. Toen Hij uit de boot stapte, zag hij een grote menigte Markus 6:33-34
Wie gelekt had, staat er niet, maar de geheime locatie was bekend geworden.Wat een verlangen hadden deze mensen om bij Jezus te zijn. Je zou bijna kunnen zeggen; Jezus werd gestalkt, niet met rust gelaten. Ze hielden totaal geen rekening met het feit dat Jezus ook even alleen wilde zijn en eindelijk even rustig wilde eten.

Hij zag een grote menigte……..
Ik vraag me af wat er door mij heengegaan zou zijn. ‘Nee he, sjonge jonge! Kunnen die mensen me niet een ogenblik met rust laten. Ik heb alles gegeven, al mijn energie, mijn tijd. Nu is het even tijd om aan mezelf te denken. Ik stap weer in de boot en zoek snel een andere afgelegen plaats waar ze me niet kunnen vinden en ik eindelijk even kan bij komen. Ik heb wel een vakantie verdiend.’
Maar nee, Jezus reageert heel anders. Er staat…

…en voelde medelijden met hen, omdat ze leken op schapen zonder herder, en hij onderwees hen langdurig. Markus 6:34

Wow! Wat een reactie van Jezus. Hij voelde medelijden met hen, omdat ze leken op schapen zonder herder. Vanuit bewogenheid, vanuit zijn bovennatuurlijke liefde, kon Jezus hen weer langdurig onderwijzen.
Ook wij mogen leven in die bovennatuurlijke liefde en bewogenheid van God voor mensen. Dit stelt ons in staat mensen lief te hebben met Zijn liefde. Als onze liefde te kort schiet, dan is Zijn liefde daar om door ons heen te werken.

Paulus zegt het heel mooi in 2 Korinthiërs 5:14 Wat ons drijft is de liefde van Christus
Als de liefde van Christus je drijfveer is, Zijn bewogenheid je motivatie, dan zul je niet opbranden, maar vanuit Zijn kracht een impact hebben op de mensen om je heen.

Wacht hier, antwoordde Mozes, dan ga ik vragen wat de HEER van u verlangt. Numeri 9:8

Een situatie die we allemaal wel kennen! Er wordt je een vraag gesteld, of er doet zich een situatie voor waar je even geen raad mee weet! Wat doe je dan? Zeg je wat het eerste in je komt, of handel je impulsief vanuit de emotie die je op dat moment voelt? Mozes was een man van God, die met God van aangezicht tot aangezicht sprak. Toch waren er in zijn leven ook situaties dat hij het ook even niet wist; dat hij de antwoorden niet had en niet wist was hij moest doen.
Mozes krijgt hier een vraag gesteld in vers 7:

‘Wij zijn onrein doordat we met een dode in aanraking zijn geweest,’ zeiden ze. ‘Moet dat echt een beletsel zijn om samen met de andere Israëlieten op de vastgestelde tijd ons offer aan de HEER te brengen?’

Wacht hier!
Mozes was niet te trots om toe te geven dat hij het antwoord niet had! Hij gaat ook niet zomaar wat zeggen, nee, het enige wat hij zegt is: ‘Wacht hier!’ Dat mag ook onze reactie zijn als situaties ons overweldigen, emoties de overhand dreigen te nemen, een antwoord of besluit van jou verwacht wordt, terwijl je het niet weet! Wacht hier! Laat elke situatie, vraag of beslissing maar even wachten, en durf dat ook zo te zeggen! En zeg dan dat je gaat vragen aan God wat Hij verlangt, wat hij wilt!
En vervolgens zocht Mozes de stilte op en hoorde Gods stem en kreeg antwoord. Vaak zijn er zoveel stemmen om ons heen, waardoor we de stilte moeten zoeken zodat we God liefdevolle zachte stem kunnen horen die ons de weg wijst en je laat weten welke kant je op moet gaan.

Effe wachten!
Tegen wat en wie moet jij vandaag zeggen: wacht hier! Effe wachten! Doe het nu en zoek net als Mozes je antwoord bij God!

Tunnelruzie mondt uit in enorme file!

Vanochtend keek ik het RTL nieuws en zag ik een item voorbij komen van een man en een vrouw die als tegenliggers dezelfde tunnel in reden. Deze tunnel is te smal voor twee auto’s om er tegelijkertijd doorheen te gaan en de oudere man had voorrang moeten geven. De vrouw vond dat zij in haar recht stond en wilde van geen wijken weten. De man was fout, maar om één of andere reden wilde hij niet naar achteren rijden om alsnog voorrang te geven. Uiteindelijk stond er een file aan beide kanten van de tunnel en moesten omstanders 40 minuten praten met zowel de man als de vrouw om één van hen te bewegen om naar achter te rijden en de ander door te laten. Uiteindelijk reed de man alsnog naar achteren om de vrouw voorrang te verlenen.

In het leven is het vaak precies zo. Je komt in aanvaring met anderen, soms door je eigen schuld, maar soms ook door de schuld van een ander. Dan zijn we als deze vrouw die door de schuld van haar tegenligger vast komt te staan in een tunnel en maak je die ander duidelijk dat hij fout zit en en jij niet! Die ander moet het goed maken, die ander moet het oplossen, die ander moet zijn excuses maken etc. etc. En zo blijf je in de tunnel staan met die ander en is er geen beweging meer in te krijgen. Waarom? Omdat niemand de onderste weg wil gaan. Deze man wil niet toegeven dat hij fout zit door haar geen voorrang te geven. Deze vrouw wil niet de onderste weg gaan omdat zij gelijk heeft en in haar recht staat.

Jezus ging de onderste weg

Gelukkig hield Jezus niet vast aan zijn gelijk! Door onze verkeerde keuzes en zonden botsten we met God en kwamen we lijnrecht tegenover Hem te staan. Jezus staat tegenover ons in die tunnel; wij staan tegenover hem en zijn als die man die geen voorrang had verleend. Dan zet Jezus zijn auto in z’n achteruit en laat ons voorgaan, ondanks dat wij voorrang hadden moeten verlenen. Hij gaat de onderste weg voor ons, neemt onze schuld op zich en draagt de straf die wij verdienden. Doordat Jezus niet vast hield aan zijn gelijk, is de relatie tussen ons en Hem hersteld.

Wat is belangrijker, je gelijk of je relatie?

Wij mogen net als Jezus de onderste weg gaan in relaties en conflicten die we mee maken in het leven. Zeg sorry als je een fout hebt gemaakt en wees niet zo koppig als de man in de tunnel. Ga de onderste weg als iemand vast blijft houden aan zijn gelijk, en wees niet zoals deze vrouw in de tunnel die alles deed stagneren alleen maar omdat ze ‘gelijk’ had. Wat is belangrijker? Je gelijk, of de relatie? Gelukkig vond Jezus de relatie met ons belangrijker? Het is zoals John Ruskin heel mooi gezegd heeft:

“It is better to lose your pride with someone you love rather than to lose that someone you love with your useless pride!” John Ruskin

“Het is beter om je trots te verliezen aan iemand van wie je houdt, dan om degene van wie je houdt te verliezen door je nutteloze trots!”

Bekijk hier de video

‘Moeten we onze broeders, de Benjaminieten, nog een keer aanvallen of moeten we het opgeven?’ vroegen ze, en de HEER antwoordde: ‘Val aan, morgen lever ik hen aan jullie uit.’ Rechters 20:28b

Dit vroegen de Israëlieten aan God toen ze tot twee keer toe een grote nederlaag hadden geleden tegen de Benjaminieten. Deze strijd begon nadat een aantal mannen uit de stam Benjamin op gruwelijke wijze een vrouw hadden verkracht met de dood tot gevolg. De overige stammen van Israël vroegen de stam Benjamin om hun uitlevering, maar dat weigerden ze. In plaats daarvan mobiliseerde ze hun leger.

De Israëlieten raadpleegden de Heer voorafgaand aan de strijd, en de Heer zei dat de stam Juda voorop moest gaan. Dan zul je denken en verwachten dat ze zullen overwinnen. God en het recht staat aan hun kant, maar niets is minder waar. Ze worden finaal in de pan gehakt. 22.000 Israëlieten stierven in de strijd. Wat een klap in het gezicht moet dat geweest zijn!

Opnieuw gingen de Israëlieten naar de Heer en vroegen of ze opnieuw moesten aanvallen. Ja, had de Heer gezegd. Val hen aan! En weer brachten de Benjaminieten een vernietigende nederlaag toe, met 18.000 gesneuvelde soldaten tot gevolg! Heer, waarom? Waarom faal ik weer? Waarom gaat het weer mis? Doe ik iets verkeerd? Ben U nog wel met me?

En dan voor de derde keer gaan de Israëlieten naar de Heer, met de vraag:

‘Moeten we onze broeders, de Benjaminieten, nog een keer aanvallen of moeten we het opgeven?’ En de HEER antwoordde: ‘Val aan, morgen lever ik hen aan jullie uit.’

Opgeven of nog een keer proberen?
En wat doe je dan? Vertrouw je de Heer, of geef je op! Probeer je het nog een keer, of kap je er mee! Het volk van Israël besloot niet op te geven, maar door te gaan, ondanks de twee eerdere mislukte veldtochten. Maar toch was de derde aanval, anders dan de vorige twee. De Israëlieten hadden geleerd van hun vorige twee nederlagen, en hadden hun strategie er op aangepast. Ze gingen de strijd aan en toen er dertig man sneuvelden, deden de Israëlieten alsof ze vluchten. De Benjaminieten zetten de achtervolging in en liepen regelrecht in een hinderlaag en werden compleet verslagen!

Wat kunnen we hiervan leren?

We kunnen hiervan leren dat we niet moeten opgeven als we falen. Van elke nederlaag en elke mislukking kun je leren! Als je niet opgeeft, maar iedere keer je strategie verbeterd, zul je uiteindelijk resultaat boeken, je droom zien uit komen!

Are you giving up and standing still, or are you failing forward?

Edison, de uitvinder van de gloeilamp heeft het heel mooi gezegd:

“Our greatest weakness lies in giving up. The most certain way to succeed is always to try just one more time.”

Dus……..Try one more time!

You were all called to travel on the same road and in the same direction, so stay together, both outwardly and inwardly. You have one Master, one faith, one baptism, one God and Father of all, who rules over all, works through all, and is present in all. Everything you are and think and do is permeated with Oneness. Ephesians 4: 4-6 Message vertaling

God is één, drie in één! Een eenheid in volmaakte harmonie. Zo wil God dat zijn volgelingen ook één zijn. We hebben dezelfde God, en als God mensen samen voegt, dan zijn ze ook geroepen om deze zelfde weg te gaan in dezelfde richting! De Message vertaling zegt het hier zo mooi: ‘Let’s stay together, both outwardly and inwardly!’ God wil dat we bij elkaar blijven, zowel van binnen als van buiten.

Eenheid begint van binnen in het hart. Je kunt één doen; dat is een eenheid aan de buitenkant. Eén zijn is een eenheid van de binnenkant; een eenheid van het hart! En als je van binnen één bent, word dat van buiten zichtbaar, niet andersom!

Barnabas en Saulus

Barnabas en Saulus waren door God geroepen om samen op weg te gaan en het evangelie te verkondigen aan de heidenen. Ik zeg heel bewust, Barnabas en Saulus, want tot halverwege Handelingen 13 word consequent deze volgorde gebruikt. Barnabas was één van de eersten die geloofde in de echtheid van de bekering van Saulus en Barnabas zag de grote roeping op zijn leven. Barnabas bracht hem in contact met de apostelen in Jeruzalem, samen dienden ze een jaar de kerk in Antiochie en dan lees je het volgende:

‘Zo werden Barnabas en Saulus uitgezonden door de heilige Geest.’Handelingen 13:4

Barnabas en Saulus werden heel duidelijk door de heilige Geest samen uitgezonden! En Saulus ging met Barnabas mee! Maar tien verzen verder lees je in één keer het volgende:

‘Paulus en Barnabas gingen vanuit Perge verder naar de stad Antiochië in Pisidië’ Handelingen 13:14

Tijdens deze eeste zendingreis werd Saulus Paulus en ging hij ten volle wandelen in de grote zalving en roeping op zijn leven! Tot die tijd was Barnabas als een geestelijke vader geweest voor Saulus, maar Saulus groeide zo hard in zijn geloof en roeping dat hij Paulus werd en uitgroeide tot een geestelijke vader voor Barnabas. Vanaf nu ging Barnabas met Paulus mee en niet andersom! Barnabas heeft altijd het grote plaatje voor ogen gehad, namelijk de universele kerk en haar grote opdracht. Hij is nooit gericht geweest op zijn eigen bediening en zijn positie in de kerk waardoor hij zich bedreigd voelde door Saulus die God overduidelijk heel machtig zo gaan gebruiken. Het ging Barnabas nooit om hemzelf maar om Jezus en zijn kerk!

Eenheid begint in het hart, maar eindigt daar ook

Barnabas vormde altijd een eenheid met Saulus, maar zoals eenheid begint in het hart, kan het ook eindigen in het hart. De bijbel roept ons niet voor niets op om ons hart te bewaken. Er komt iets negatiefs het hart van Barnabas binnen. Zou hij toch moeite hebben gehad met het feit dat zijn voormalige geestelijke zoon, nu zijn geestelijke vader was geworden? Vond hij het toch moeilijk dat Paulus hem nu mee nam op zendingsreis in plaats van andersom. Zou hij moeite hebben hebben gehad met het feit dat hij niet meer de leiding had, maar Paulus? We weten het niet zeker, maar één ding weet ik wel zeker. Verdeeldheid werd aan de buitenkant zichtbaar en dat moet een gevolg zijn geweest van wat er aan de binnenkant gebeurde. Let’s stay together! God heeft ons samen gebracht en uitgezonden! Helaas niet. We lezen in Handelingen 15:36-39 het volgende:

‘Niet lang daarna zei Paulus tegen Barnabas: ‘Laten we teruggaan naar alle steden waar we het woord van de Heer hebben verkondigd, om te zien hoe het daar met de leerlingen gaat.’ 37 Barnabas wilde ook Johannes Marcus meenemen, 38 maar Paulus voelde daar niets voor, omdat hij hen in Pamfylië in de steek had gelaten en niet langer had deelgenomen aan hun zendingswerk. 39 Een en ander leidde tot grote onenigheid, zodat ze uit elkaar gingen en Barnabas samen met Marcus naar Cyprus vertrok.

Er staat dat Paulus het initiatief nam voor een tweede zendingsreis en Barnabas wil iemand meenemen waar Paulus niet achter stond. Deze situatie bracht aan het licht wat er in het hart van Barnabas was geslopen; verdeeldheid! Hij was nog wel samen met Paulus op weg, maar was hij van binnen nog wel samen? Nee, Barnabas kon zich niet onderwerpen aan zijn geestelijke vader en dat is zo jammer! Hij begon zo goed! Vanaf handelingen 15:39 komt Barnabas niet meer in het boek Handelingen voor, terwijl hij geroepen was om samen met Paulus in de bediening te staan.

We mogen hier ook een les uit leren. Bewaak je hart voor verdeeldheid. Let’s stay together, both inwardly and outwardly!

Het boek handelingen is nog niet klaar. Zorg dat je naam in het boek blijft!